بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی
دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی
گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن . . .
خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری
خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری !
خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی ...

زیاد خوب نباش …

زیاد دم دست هم نباش …

حکایت ما آدم ها…

حکایت کفشائیه که اگه جفت نباشند …

هر کدومشون هر چقدر شیک باشند هر چقدر هم نو باشند

تا همیشه …لنگه به لنگه اند …

کاش خدا وقتی آدم ها رو می آفرید جفت هر کس رو باهاش می آفرید …

تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …

به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند…

شکـــ نکـــــن !

آیــ●ــنده اے خوـاهــم ساختــــ کــه

گذشتـــه ام جلویش زآنــو بـــزند !

قـــرآر نیستــــ مـــن هـــم دلِ کَسِ دیگـــری را بسوزانـَــم !

برعکـــس کســے را کــه وارد زندگـــیم میشود

آنقـــــدر خــــوشـــبـ ♥ــتـــــ میکنــم کـــه

بـــه هر روزے کـــه جاے " او " نیستــــے

بـــه خودتـــــ لعنتـــــ بفرستــــے! لعنتیـــ  !!!

تو با روزای سابق فرق کردی
داره از من جدا می مونه راهت

نمی دونم بَرات کی جامو پُر کرد
که هم لحنت عوض شد هم نگاهت

...

نذر کرده ام اگر نیایی...

پیاده از

یادتـــــــــــــــ بروم!!

وقتی یه دختر به خاطر یه پسر اشک میریزه ....

يعني واقعن عاشقشه

اما ....

ایـن شـعرهـا را همـــین حــــــالا بـخوان

وگـرنـه بعـــــدهـــــا …

بـاورت

نمی شود !

هـنگـام سرودن ِ آن

چـگونـه … دیــوانه وار

عـاشقـت بـوده ام !!!

ریسمان پاره را می‌توان دوباره گره زد

دوباره دوام می‌آورد

اما هرچه باشد ریسمان پاره‌ای است….

شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم

اما در آن‌جا که ترکم کردی

هرگز دوباره مرا نخواهی یافت ….!

ﻫﺮ ﺁﺩمی ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻭﺩ…

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ

ﯾﮏ جایی

به ﯾﮏ ﻫﻮﺍﯾﯽ

ﺑﺮمبگردد!

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻫﺴﺖ

ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺧﺎﻃﺮﻩ!

بعضی “ضربه ها” نمی بـُــره…

زخــــــم نمــــی کنـــــه….

حتّی خراش هم نمــی ندازه….!

فقــــط “دردت” میــــاد….

اونقدر که نــــــــفست رو “بنـد” میاره…!!!

عشق کلمه مقدسی است

عشق زیباست

عشقی که نه به تمنای بوسه ای باشد

و نه به هوای آغوشی

عشق زیباست

عشقی که به خاطر یکی قلبت پتپه

عشقی که با شنیدن نامش، دلت بلرزه

و

دوست داشتن زیباست

وقتی یکی رو دوست داری که میدونی

فقط به خاطر خوشه

هوس نیست که باشد یا نباشد

باحضورش چه مجازی و چه واقعی غم هاتو ازیاد ببری

با غمش اشک توی چشات جمع شه و با لبخندش انگار دنیا رو بهت داده باشند

آری عشق زیباست

دوست داشتنی صادقانه

سلام معبود من

        تو را زیباترین عشق نامیدم چون هرچه گشتم جز تو عشقی زیباتر ندیدم

         تو زیبایی چون:

           بدی هایی را که کردم با خوبی هایت بخشیدی

                  تلخی هایی را که چشیدم با شیرینی از یادم بردی

                      سختی هایی را که کشیدم با مهربانی هایت آسان کردی

                مهربانم دوستت دارم چون:

                   می توانم دوست داشته باشم و دوست داشتن هدیه بدهم

                      این دوست داشتنی ترین نعمت است

            نزدیک تر از مادر به فرزند

                                   آبی تر از آسمان به دریا

                                                        عاشق تر ازمجنون به لیلی

پس چرا تو را زیباترین عشق نگویم که توخود عاشقم کردی

ای معبود بی همتا

               معبودم:

           دلم می خواهد همیشه تو زیباترین عشق من باشی

                       این خواسته ام را اجابت کن

ای کاش احساسم گلی می بود

، میریخت عطرش را به دامانت

یا مثل یک پروانه پر میزد ،

رقصان به روی طاق ایوانت

ای کاش احساسم کبوتر بود

بر بام قلبت آشیان میکرد

از دست تو یک دانه برمیچید

عشقی به قلبت میهمان میکرد.

ای کاش احساسم درختی بود ، تو در پناه سایه اش بودی
یا مثل شمعی در شبت میسوخت ، تو مست در میخانه اش بودی
ای کاش احساسم صدایی داشت ، از حال و روزش با تو دم میزد
مثل هزاران دانه برفی ، سرما به جان دشت غم میزد
ای کاش احساسم هویدا بود ، در بستر قلبم نمی آسود
یا در سیاهی دو چشمانم ، خاموش نمیگشت و نمی آلود
ای کاش احساسم قلم میگشت ، تا در نهایت جمله ای میشد
یعنی که “دوستت دارم”ی میگشت ، تا معنی احساس من میشد

غروبا میون هفته بر سر قبر یه عاشق
یه جوون میاد میزاره گلای سرخ شقایق
بی صدا میشکنه بغضش روی سنگ قبر دلدار
اشک میریزه از دو چـشمش مثل بارون وقت دیدار
 زیر لب با گریه میگه : مهربونم بی وفایی
رفتی و نیستی بدونی چه جگر سوزه جدایی !
آخه من تو رو می خواستم ، اون نجیب خوب و پاک
اون صدای مهربون ، نه سکوت سرد خاک
 تویی که نگاه پاکت مرهم زخم دلم بود
دیدنت حتی یه لحظه راه حل مشکلم بود
تو که ریشه کردی بـا من ، توی خاک بیقراری
تو که گفتی با جدایی هیچ میونه ای نداری
 پس چرا تنهام گذاشتی توی این فصل سیاهی ؟
تو عزیزترینی اما ، یه رفیق نیمه راهی
داغ رفتنت عزیزم خط کشید رو بودن من
رفتی و دیگه چه فایده ؟ ناله و ضجه و شیون ؟
تو سفر کردی به خورشید ، رفتی اونور دقایق
منو جا گذاشتی اینجا ، با دلی خسته و عاشق
نمیخوام بی تو بمونم ، بی تو زندگی حرومه
تو که پیش من نباشـی ، همه چی برام تمومه
 عاشق خـسته و تنها ، سر گذاشت رو خاک نمناک
گفت جگر گوشه ی عشقو ، دادمش دست تو ای خاک !
نزاری تنها بمونه ، همدم چشم سیاش باش
شونه کن موهاشو آروم ، شبا قصه گو براش باش
و غروب با اون غرورش نتونست دووم بیاره
پا کشید از آسمون و جاشو داد به یک ستاره
 اون جوون داغ دیده ، با دلی شکسته از غم
بوسه زد رو خاک یار و دور شد آهسته و کم کم
ولی چند قدم که دور شد دوباره گریه رو سر داد
روشو بر گردوند و داد زد : به خدا نمیری از یاد

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من

گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم

که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل

چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک

به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!

نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟

که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من

خواب دیدم از تو دور شدم
وای که عجب خواب بَدی
گفتم بیا با هم بریم، گفتی که راهو بَلدی
هر چی صدات کردم نرو اما به جایی نرسید
یکی یه جا فریاد می زد، دیوونه از قفس پرید
صبح که رسید بیدار شدم، دیدم یه نامه روی در
نوشته بودی که سلام، مدتی رو میرم سفر
بُغضی نشست توی گلوم، خوابم یا این حقیقته
بازم صدات کردم ولی، دیدم سکوت جوابته
گفتم که شاید این سفر تموم میشه همین روزا
دوباره باز می‌بینمش چه خوش خیال بودم خدا
ساعت و لحظه‌هام گذشت، چشمام به کوچه خیره بود
من منتظر بودم بیاد، خیلی دلم تنگ شده بود
روزا مثل دیوونه‌ها پرسه زنون تو کوچه‌ها
شبا یه گوشه از اتاق گریه و آه بیصدا
مثل همون خواب سیاه، رفت و منو تنهام گذاشت
گفتن این قصه تلخ ارزش خوندن و که داشت

تنهـــایی راه رفتــن سخـت نیســـت...

ولـی وقتــی همـهـ راهـو باهـــمـ رفتیـــــمـ...

تنهـــایی بــرگشتــن خیلـــی سختـــهـ ...

سخت میترسیدم

از اینکه من از نژاد شیشه باشم و شکستنی …

او از نژاد جاده باشد و رفتنی …
آری روزها گذشت ؛ همان شد :

او رفت و من شکستم …

آرامش این روزهایم را مدیون همین انتظاری هستم که

دیگر از کسی ندارم!

مــےכانـــم روزے تـــو مـرا כر آغــوش خـواهــے گـرفـﭞْ…

باید از کوچ پرستوها می فهمیدم

هوای رابطه که سرد شد باید کوچ کرد

.

.

ولی نه نباید کوچ کرد باید ایستاد پای دل

باید ثابت کرد که دوست داشتن هوس نیست

که باشد یا نباشد

نفس است که باید باشدتا باشم

تا باشی

سرنوشت روزها را روی هم سنجاق کردم 

شنبه های بی پناهی٬ جمعه های بی قراری.. 

عاقبت پرونده ام را با غبار آرزوها 

خاک خواهد بست روزی٬ باد خواهد برد باری.. 

روی میز خالی من٬ صفحه ی باز حوادث 

در ستون تسلیت ها نامی از ما یادگاری.. 

گاهی دلت میخواد همه بغضهات از توی نگاهت خونده بشن...

میدونی که جسارت گفتن کلمه ها رو نداری...

اما یه نگاه گنگ تحویل میگیری یا جمله ای مثل: چیزی شده؟؟!!!

اونجاست که بغضت رو با لیوان سکوت سر میکشی و با لبخندی سرد میگی: نه،هیچی ...

هی غریبه…

روی کسی دست گذاشتی که همه ی دنیامه

بی وجدان

انقدر راحت بهش نگو عزیزم

سختمه…

 


تنهـایی یعـنی سفارش غـذا براـی یه نفـر...


تنهـایی یعـنی سیگـار پشــت سیگـار...


تنهـایی یعـنی بغض خورده شـده...


تنهـایی یعـنی نگـاه به آسمون...


تنهـایی یعـنی درد دل با ماه...


تنهـایی یعـنی تکیـه به دیوار...


تنهـایی یعـنی لحـظه هـای بدون آرامـش...

چقدر زیباست کسی را

دوست بداريم

نه براي نياز..

نه از روي اجبار..

و نه ازروي تنهايي..

فقط براي اينكه

"ارزش دوست داشتن دارد"...‎

به دلتنگی هایمـــ دست نزن

اینطور نمیشود

باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد

غــرق در فـکرت شدن اصلا دست خودمــ نیست.....



به دلتنگی هایمـــ دست نزن

می شكند بغضــمـــــ یك وقت !!

آنگاه غرقـــــ می شوی

در سیلابـــــ اشكهایی كه

بهانه ی روانــــــ شدنش هستی !! . . .


شده ام سنگ صبور روزگار.....

دارد تمام غم هاي ديرينه اش را يك جا به خوردم مي دهد...




دیگر تنهاییم را با کسی قسمت نخواهم کرد...

یک بار قسمت کردم چندین برابر شد!



هوای مُردن

بیخ گوش من است

همانجایی که روزی

رد نفسهای تو بود



هــرگــاه صـدای جـدیـدیــ سـلام مـی کنـد

تپــش قــلب مــی گیــرمـ!

مــن دیگــر کشـش خــدا حــافظــی نــدارمـ

مـــرا ببخـش

کــه جــوابــ ســلامــتــ را نــمی دهـــمـ!!...



چـرا سـاکـت نـمـی شـوی؟

صـدای نـفـس هـایـت . . . در آغـوش ِ او

از ایـن راه ِ دور هـم آزارم مـی دهـد !!!

لــعــنــتــی . . . آرامـتـر نـفـس نـفـس بـزن !



بیـــا “خــّر” هـــایـتــ را بگیـــر

دیگـــر تـــوانــ عبــور دادن آن هـــا را از پــُل نــدارمـ

وقتــی مــی دانـــمـ کــه در آخـــر مثــل همیشــه خــواهــی گفــتــ

“مـــا بــه درد هــم نمــی خــوریــمـ” . . .

تو کیستی؟

هان؟

یادم آمد...

...

تو همانی که روزی با پاهایت آمدی

و نماندی و رفتی!!!

و من...

من همانم

که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم